Tembungé Gusti kanggo Moab
1Utyapané Gusti bab Moab.
Lah sak njeruhné sewengi Ar-Moab wis dirusak, dientèkké;
lah sak njeruhné sewengi Kir-Moab wis dirusak, dientèkké!
2Wong-wongé lunga nang omahé dewa lan wong Dibon munggah ing puntuk-puntuk pangurbanané perlu nangis;
Moab, ngaduh-aduh awit sangka Nébo lan awit sangka Médeba.
Kabèh wong pada nggunduli sirahé ing kono
lan nyukur jénggoté kanggo tanda kasusahan.
3Wong pada nganggo salin kasusahan ing ndalan,
ing payon lan ing alun-alun
wong kabèh pada ngaduh-aduh, tiba nangis.
4Hèsbon lan Eléalé pada nangis nggeruh-nggeruh,
swarané nganti krungu tekan Yahas.
Awit sangka kuwi para suradadu Moab sing nganggo gaman pada mbengok,
nyawané gemeter.
5Aku mbengok awit Moab;
wong sing ngungsi wis pada tekan Soar, ing Eglat-Selisia.
Lah wong pada ngunggahi
unggah-unggahan Luhit karo nangis;
lan ing dalan sing menyang Horonaim
wong pada njerit awit kena karusakan.
6Lah kali ing Nimrin dadi sat, dadi ara-ara samun
suketé wis garing, suket nom wis entèk,
tetukulan wis ora ana sing ijuh.
7Awit sangka kuwi kabèh banda sing ditumpuk
lan samubarang kabèh sing disimpen
pada digawani menyang sabrangé kali Haarabim.
8Lah jeritané mau, bakal krungu tekan sak tanah pangwasané Moab kabèh,
tangisé krungu nganti tekan Eglaim,
malah nganti tekan Beer-Elim.
9Awit banyu ing Dimon wis kebak getih,
nanging sing nibani marang Dimon
kuwi bakal Tak tambahi menèh,
ya kuwi singa bakal ndekep para wong sing bisa utyul sangka Moab
lan sing ijik ing negara kono.