Markus 9

₁Panjenengané ngomong menèh marang wong-wong kuwi: “Aku ngomong marang kowé, sak temené wong ing kéné iki ana sing bakal ora mati, sak durungé pada weruh Kratoné Gusti Allah teka karo pangwasa.”

₂Nem dina sakwisé kuwi, Yésus ngajak Pétrus, Yakobus lan Yohanes, supaya pada mèlu Panjenengané munggah gunung sing duwur ndéwé. Yésus terus ganti rupa ing ngarepé muridé telu mau. ₃Penganggoné dadi putih nggilap; nggawé putih sing kaya mengkono kuwi, tukang ing ndonya iki ora ana sing bisa. ₄Para muridé telu pada weruh Elia karo Moses ijik pada omong-omongan karo Yésus. ₅Pétrus terus ngomong marang Yésus: “Rabbi, tenan apiké kita pada ing kéné. Lilanana kita pada nggawé tarup telu; kanggo Gusti, kanggo Moses lan kanggo Elia.” ₆Enggoné ngomong mengkono kuwi, awit Pétrus ora ngerti kudu ngomong apa, awit para muridé kuwi pada dadi wedi banget. ₇Terus ana mendung nutupi sing pada ana ing panggonan kono, lan ana swara metu sangka mendung kuwi: “Iki Putra-Ku sing Tak trésnani; pada gatèkna tembungé.” ₈Dadakan, nalika muridé telu kuwi ndeleng sak ubengé, pada ora weruh wong liyané sing bareng karo para muridé mau, kejaba mung Yésus piyambak.

₉Lan nalika pada medun sangka gunung, Panjenengané ngekèki paweling marang muridé telu kuwi, supaya ora nyritakké marang sapa waé apa sing wis pada dialami mau, sak durungé Putrané Manungsa tangi sangka antarané wong mati. ₁₀Para muridé telu kuwi pada netepi tembungé karo pada rerasanan, apa tegesé “tangi sangka antarané wong mati”. ₁₁Terus pada takon marang Panjenengané: “Kenèng apa para juru Torèt pada tyerita yèn Elia kudu teka ndisik?” ₁₂Panjenengané terus ngomong: “Pantyèn mengkono, Elia teka ndisik perlu mulihké samubarang. Nanging kepriyé karo sing ketulis kanggo Putrané Manungsa yèn Panjenengané kuwi kudu ngalami sangsara okèh lan ora diajèni wong? ₁₃Nanging Aku ngomong marang kowé: Elia uga wis teka, lan wong-wong ya nandangi sak wenang-wenang marang Elia kaya sing wis ketulis kanggo Panjenengané kuwi.”

₁₄Nalika Yésus, Pétrus, Yakobus lan Yohanes teka ing panggonané murid-murid liyané, Panjenengané lan muridé telu mau weruh wong okèh pada ngrubung para muridé lan juru Torèt sing ijik pada bantahan. ₁₅Bareng wong okèh weruh Panjenengané, pada nggumun banget, terus gelis-gelis pada metuki Panjenengané. ₁₆Yésus terus takon marang para muridé: “Kowé kuwi pada bantahan perkara apa karo wong-wong kuwi?” ₁₇Ana wong siji sangka antarané wong okèh kuwi, ngomong: “Guru, iki kula ngeterké anak kula, jalaran botyah iki ketèmpèlan roh sing nggawé bisu. ₁₈Saben-saben roh kuwi nyerang botyah iki, terus mbanting ing lemah; tutuké terus muntuk, untuné kerot-kerot, awaké dadi kaku. Kula wis ngomong marang para muridé Panjenengan, supaya nundungi roh kuwi, nanging pada ora bisa.” ₁₉Yésus terus ngomong: “Hé, kumpulané wong sing ora pertyaya, nganti kapan enggon-Ku bakal pada dadi siji karo kowé? Nganti kapan enggon-Ku kudu nyabari kowé? Botyahé gawanen mréné!”

₂₀Wong-wong terus nggawa botyahé marang Panjenengané. Bareng roh kuwi weruh Yésus, sak nalika kuwi uga terus ngobat-ngabétké botyahé nganti tiba ing lemah, gulung-gulung karo muntuk tutuké. ₂₁Panjenengané terus takon marang bapaké botyah mau: “Wis pira suwéné enggoné ngalami ngéné iki?” Semauré: “Wis wiwit tyilik mila. ₂₂Lan roh kuwi terus nguntyalké botyah iki mau ing geni utawa ing banyu, karo karep arep matèni dèkné. Nanging yèn Panjenengan bisa nindakké apa-apa, supaya Panjenengan gelem mitulungi kita lan ngekèki kawelasan marang kita.” ₂₃Yésus terus ngomong marang bapaké botyah kuwi: “Omongmu: Yèn Panjenengan bisa? Kanggo wong sing pertyaya samubarang bisa kelakon!” ₂₄Sak nalika bapaké botyah kuwi terus ngomong karo banter: “Kula pertyaya. Supaya gelem ngekèki pitulungan marang kula sing kurang pertyaya iki!” ₂₅Bareng Yésus weruh yèn wong okèh pada gembruduk, Panjenengané terus nyenèni roh ala kuwi, tembungé: “Hé, roh sing nggawé bisu lan budek, Aku ngongkon marang kowé: Metua sangka botyah iki lan aja ngleboni menèh!” ₂₆Roh kuwi terus metu karo njerit-njerit lan ngobat-ngabétké botyahé, nanging botyahé dadi kaya mati, nganti wong okèh pada ngarani: “Botyahé wis mati.” ₂₇Nanging Yésus terus nyekel tangané botyah mau lan ngedekké, botyahé terus ngadek.

₂₈Bareng Yésus wis mlebu ing sakwijiné omah, para muridé pada takon marang Panjenengané nalika ora ana wong liyané: “Awit apa kita ora bisa nundung roh kuwi?” ₂₉Panjenengané terus ngomong: “Golongan roh iki ora bisa ditundung kejaba mung karo pandonga.”

₃₀Yésus lan para muridé terus pada budal sangka kono, ngliwati Galiléa; nanging Panjenengané péngin supaya ora ana wong sing ngerti; ₃₁awit Panjenengané ijik mulangi para muridé. Panjenengané terus ngomong: “Putrané Manungsa bakal dipasrahké ing tangané manungsa lan kuwi bakal matèni Panjenengané, lan telung dina sakwisé dipatèni Panjenengané bakal tangi menèh.” ₃₂Para muridé pada ora ngerti marang tembungé mau, nanging pada ora wani njaluk ngerti marang Panjenengané.

₃₃Yésus lan para muridé terus tekan Kapernaum. Bareng wis ing omah, Panjenengané terus takon para muridé: “Apa sing pada kok rembuk ing dalan mau?” ₃₄Nanging kabèh pada meneng waé, awit nalika ing dalan mau pada bantahan bab sapa sing gedé déwé ing antarané para muridé iki. ₃₅Yésus terus njagong lan nyeluk muridé rolas kuwi lan ngomong: “Yèn wong kepéngin dadi sing ndisik déwé, kuwi dadia sing kèri déwé sangka antarané wong kabèh lan dadia peladèné wong kabèh.” ₃₆Panjenengané njaluk botyah, mapanké ing tengahé para muridé, lan karo mbopong terus mangku botyah mau lan ngomong marang para muridé: ₃₇“Sapa sing nampani botyah iki ing jeneng-Ku, kuwi Aku sing ditampani. Sapa sing nampani Aku, kuwi duduk Aku sing ditampani, nanging Panjenengané sing ngutus Aku.”

₃₈Yohanes ngomong marang Yésus: “Guru, kita pada ngerti ana wong sing liya golongan kita, nundungi demit atas asmané Gusti; wong kuwi terus kita penging, awit duduk golongan kita.” ₃₉Nanging Yésus terus ngomong: “Kuwi aja kok penging, awit ora ana wong sing nindakké mujijat atas jeneng-Ku, sak nalika kuwi uga ora ngajèni Aku. ₄₀Sapa waé sing ora nglawan kita, kuwi ing pihak kita. ₄₁Sak temené Aku ngomong marang kowé: Sapa waé sing ngekèki ngombé marang kowé banyu sak tyingkir, awit kowé kuwi mèlu Kristus, wong kuwi mesti ora bakal kélangan upahé.”

₄₂“Sapa waé sing njalari siji sangka antarané botyah-botyah tyilik sing pertyaya marang Aku iki gawé dosa, wong kuwi luwih betyik yèn guluné dikalungi watu gilingan, terus dityemplungké ing segara. ₄₃Yèn tanganmu njalari kowé nindakké dosa, kuwi ketoken; luwih betyik kowé mlebu ing urip karo buntung, tenimbang karo genep tanganmu nanging dibuwang ing neraka, ing geni sing ora kena disirep; [ ₄₄ing panggonan sing sèté ora mati, lan geniné ora kena disirep.] ₄₅Yèn sikilmu dadi sandungan kanggo kowé, ketoken, awit luwih betyik kowé mlebu ing urip karo buntung, tenimbang karo genep sikilmu, nanging dityemplungké ing neraka; [ ₄₆ing panggonan kono sèté ora mati, lan geniné ora kena disirep.] ₄₇Yèn mripatmu njalari kowé nggawé dosa, kuwi tyukilen; awit luwih betyik kowé mlebu ing Kratoné Gusti Allah karo pétyé, tenimbang karo genep mripatmu, nanging dityemplungké ing neraka, ₄₈ing panggonan sing sèté ora mati lan geniné ora kena disirep.

₄₉Awit saben wong bakal diuyahi karo geni.

₅₀Uyah kuwi betyik; nanging yèn uyah dadi tawa, nganggo apa enggonmu bakal mulihké asiné?

Kowé pada nduwéa uyah ing uripmu lan pada tansah rukuna siji lan sijiné.”