1Semauran sing alus ngleremké nesu,
nanging tembung sengak nukulké nesu.
2Ilaté wong wityaksana ngetokké kapinteran,
nanging tutuké wong bodo nglubèrké kebodoan.
3Mripaté GUSTI kuwi nyawang ing sak enggon-enggon,
weruh wong ala lan wong betyik.
4Ilat sing alus kuwi wité panguripan,
nanging ilat goroh nggawé tatuné ati.
5Wong bodo nampik piwulangé bapaké,
nanging sing gelem nampani pamelèh kuwi wityaksana.
6Ing omahé wong bener ana banda okèh,
nanging upahé wong duraka kuwi nekakké karusakan.
7Lambéné wong wityaksana nyebar kaweruh,
nanging atiné wong bodo kuwi ora jujur.
8Kurbané wong duraka kuwi reget ing ngarepé GUSTI,
nanging pandongané wong temen ndadèkké senengé Gusti.
9Dalané wong duraka kuwi reget ing ngarepé GUSTI,
nanging wong sing nggolèki kabeneran kuwi ditrésnani.
10Piwulang sing atos, kanggo wong sing nyimpang sangka dalan sing bener,
nanging sing sengit marang pamelèh bakal mati.
11Ndonyané wong mati lan karusakan kuwi ora ketutupan ing mripaté GUSTI,
luwih-luwih atiné para anaké manungsa.
12Wong seneng memoyok emoh diwelèhké,
ya ora gelem marani wong wityaksana.
13Ati seneng nyumringahké praupan,
nanging ati sing sedih ngendokké semangat.
14Atiné wong pinter nggolèki kaweruh,
nanging tutuké wong bodo ramé karo kabodoané.
15Wong sing ngalami kasusahan kuwi dinané ala kabèh,
nanging atiné wong seneng kuwi kaya waé ajek pésta.
16Luwih apik barang setitik sing dibarengi wedi lan ngajèni marang GUSTI,
tenimbangané karo kasugihan okèh sing dibarengi sumelang.
17Luwih betyik janganan sepiring karo katrésnan,
tenimbangané sapi lemu karo sesengitan.
18Wong brangasan ndadèkké tukaran,
nanging wong sabar ngendek wong sing padu.
19Dalané wong males kuwi kaya pager eri,
nanging dalané wong jujur kuwi rata.
20Anak sing wityaksana ndadèkké bungahé bapaké,
nanging wong sing bodo ngrèmèhké ibuné.
21Kebodoan kuwi dadi kesenengané wong sing tanpa pikiran,
nanging wong pinter mlaku ing dalan sing bener.
22Rantyamané bakal ora kelakon, yèn tanpa tetimbangan,
nanging bakal kaleksanan yèn dibarengi juru rembuk okèh.
23Wong bakal bungah sangka semauran sing metu,
lan tenan betyiké tembung sing titis ing waktu sing tyotyok.
24Dalané uripé wong nduwé pikiran kuwi nuju menduwur,
supaya bisa ngedohi ndonyané wong mati ing ngisor.
25Omahé wong gemunggung bakal diembrukké karo GUSTI,
nanging watesé lemahé randa kuwi ditetepaké.
26Rantyamané wong ala kuwi sing njijiki kanggo GUSTI,
nanging tetembungan sing alus kuwi dianggep sutyi.
27Sapa sing murka marang pengasilané peteng kuwi mbingungké brayaté déwé,
nanging sing sengit marang besel kuwi bakal urip.
28Atiné wong bener nimbang-nimbang semauré,
nanging tutuké wong duraka mbludak sing ala.
29GUSTI kuwi adoh sangka wong duraka,
nanging pandongané wong bener digatèkké.
30Semloroté mripat mbungahké ati,
lan kabar sing betyik nyegeraké balung.
31Wong sing ngrungokké pamelèh sing ndadèkké urip,
kuwi bakal manggon ing tengahé para wong wityaksana.
32Sapa sing nglalèkké piwulang kuwi mbuwang awaké déwé,
nanging sing ngrungokké pamelèh kuwi olèh kapinteran.
33Wedi lan ngajèni marang GUSTI kuwi piwulang sing nuntun marang kawityaksanan,
lan andap asor kuwi wiwitané kajèn.
