1Atiné ratu kuwi kaya ilèn-ilèn banyu ing tangané GUSTI,
diilèkké miturut karo kekarepan-Né piyambak.
2Saben wong ngarani dalané déwé kuwi sing bener,
nanging GUSTI sing nguji ati.
3Nindakké kabeneran lan keadilan
kuwi nggawé senengé atiné GUSTI ngungkuli kurban.
4Mripat sing sombong lan ati sing gemunggung,
sing dadi dimaré wong duraka, kuwi dosa.
5Rantyamané wong sregep kuwi nekakké kalubèran,
nanging saben wong sing gugupan kuwi mung bakal ngalami kekurangan.
6Olèh kasugihan karo ilat goroh
kuwi barang sing tanpa guna, sing nggawa wong menyang pati.
7Wong duraka pada disèrèt karo panganiayané déwé,
awit pada nulak nindakké keadilan.
8Dalané tukang ngapus kuwi ménggak-ménggok,
nanging wong jujur kuwi jejek mlakuné.
9Luwih betyik manggon ing pojoké payon,
tenimbangané manggon sak omah karo wong wadon sing seneng padu.
10Atiné wong duraka kuwi kepéngin marang sing ala,
lan ora nduwèni kawelasan marang sak pepadané.
11Yèn wong seneng memoyok diukum, wong sing ora nduwé pengalaman dadi wityaksana,
lan yèn wong wityaksana diwulangi, bakal olèh kaweruh.
12Sing Mahaadil ndelok omahé wong duraka,
lan njongkroké wong duraka menyang tyilaka.
13Sapa sing nutupi kupingé marang sambaté wong mlarat,
yèn sambat-sambat déwé, ora bakal dituruti.
14Pawèh karo meneng-meneng ngleremké nesu,
lan pisungsung sing karo meneng-meneng nyirep nesu sing nggegirisi.
15Nindakké keadilan kuwi dadi kesenengané wong bener,
nanging nggawé wediné wong sing nandangi ala.
16Wong sing nyimpang sangka dalané kepinteran,
kuwi bakal lèrèn ing panggonan nglumpukké para rohé wong mati.
17Wong sing seneng sukak-sukak bakal ngalami kekurangan,
lan sing kesenengané anggur lan lenga ora bakal bisa sugih.
18Wong duraka kuwi kanggo tebusané wong bener,
sing goroh kanggo gantiné sing jujur.
19Luwih betyik manggon ing ara-ara samun,
tenimbang manggon karo wong wadon sing seneng padu lan seneng nesu.
20Omahé wong wityaksana kanggonan banda lan lenga,
nanging wong sing bodo ngentèk-entèkké kuwi.
21Wong sing ngupaya marang kabeneran lan katrésnan,
bakal nemu urip, kabeneran lan kehormatan.
22Wong wityaksana bisa ngunggahi kutané para pahlawan,
lan ngembrukké témbok sing dadi pengandelé.
23Sapa sing njaga tutuké lan ilaté,
dadi njaga awaké, utyul sangka kangèlan.
24Wong sing ndugal lan gemunggung kuwi disebut wong seneng memoyok,
pertingkahé kemetak banget.
25Wong males dipatèni karo kepénginané déwé,
awit tangané males nyambut nggawé.
26Kepénginan nduwèni kuwi sedina-dina tansah mélik,
nanging wong bener kuwi pawèh tanpa wates.
27Kurbané wong duraka kuwi reget,
luwih menèh yèn enggoné masrahaké karo karep ala.
28Seksi goroh bakal entèk,
nanging wong sing ngrungokké bakal ajek ngomong.
29Wong duraka ora nduwé isin,
nanging wong jujur nata dalané.
30Ora ana kawityaksanan lan pangertèn,
lan ora ana timbangan sing bisa madani GUSTI.
31Jaran dirakit kanggo ing waktu perang,
nanging kemenangan kuwi ing tangané GUSTI.