Wulang Bebasan 22

₁Jeneng apik kuwi luwih betyik tenimbangané karo kasugihan gedé,

luwih betyik nampani katrésnan tenimbang olèh slaka lan emas.

₂Wong sugih lan wong mlarat pada ketemu,

loro-loroné GUSTI sing nggawé.

₃Wong wityaksana yèn weruh anané tyilaka, terus ndelik,

nanging wong ora nduwé pengalaman terus waé mlakuné, nganti ngalami kasangsarané.

₄Andap-asor lan ngabekti marang GUSTI kuwi diberkahi,

kasugihan, kaluhuran lan urip.

₅Eri lan jiret ing dalané wong sing atiné lityik,

sapa sing kepéngin njaga awaké, kuwi ngedohi wong mau.

₆Wong enom kuwi wulangana miturut dalan sing tyotyok kanggo dèwèké,

yèn wis tuwa ora bakal nyimpang sangka dalan kuwi.

₇Wong sugih ngwasani wong mlarat,

lan sapa sing utang, dadi baturé sing motangaké.

₈Wong sing nyebar ala bakal panèn tyilaka,

nganti tekené nesuné bakal lebur.

₉Wong betyik ati kuwi bakal kaberkahan,

awit wong mlarat pada dipandumi rejekiné.

₁₀Wong memoyok kuwi tundungen, mesti tukaran terus ilang,

lan sing pada padu lan nyalahké pada lèrèn.

₁₁Sapa sing seneng marang resiké ati, lan alus tetembungané,

kuwi dadi kantyané ratu.

₁₂Mripaté GUSTI njaga marang kaweruh,

nanging tembungé wong goroh diwurungké.

₁₃Tembungé wong males: “Ing njaba ana singa,

aku arep dipatèni ing tengah dalan.”

₁₄Tembungé wong wadon lonté kuwi juglangan sing jeru,

sapa sing kena bebenduné GUSTI kuwi bakal ketyemplung ing kono.

₁₅Kebodoan kuwi nèmplèk ing atiné wong enom,

nanging tekené piwulang sing bakal ngilangké kuwi.

₁₆Sapa sing nindes marang wong ringkih murih olèh untungé kanggo awaké déwé,

utawa sing pawèh marang wong sugih, kuwi ndadèkké kalahé déwé.

₁₇Pasangen kupingmu, rungokna tembungé para wong wityaksana,

lan gatèkna sak kabèhé kaweruhku.

₁₈Awit yèn kuwi kok rumati ing sak njeruhné ati bakal nggawé senengmu,

yèn kabèh kuwi tyumawis ing lambému.

₁₉Supaya kowé nduwéa pengandel marang GUSTI,

saiki pitutur mau tak wulangké marang kowé, ya marang kowé déwé.

₂₀Aku mbiyèn apa ora wis nulis marang kowé,

tak wulangi pitutur lan kaweruh,

₂₁kanggo mulangi marang kowé apa sing bener lan nyata,

supaya kowé bisa nyauri karo titis marang sing ngongkon kowé.

₂₂Aja ngrampasi wong mlarat, awit kuwi wis mlarat,

lan aja nindes wong sing susah ing gapura.

₂₃Awit GUSTI mbélani perkarané,

lan sapa sing ngrampas marang wong mau, kuwi bakal direbut nyawané.

₂₄Aja kekantyan karo wong lengus,

lan aja sesrawungan karo wong brangasan,

₂₅supaya kowé aja nganti kulina marang pertingkahé,

lan dadi jiret kanggo awakmu déwé.

₂₆Kowé aja nganti mèlu wong nganakké rembukané,

lan sing arep nanggung utang.

₂₇Yèn kowé déwé ora nduwé sing digawé nyaur,

kenèng apa nganti ambèn sing kok turoni dijukuk wong?

₂₈Aja ngelih patoké wates lemah sing lawas,

sing wis ditetepaké karo para leluhurmu.

₂₉Apa kowé wis tau weruh wong sing sregep lan prigel ing gawé?

Wong sing mengkono kuwi bakal ngadek ing ngarepé ratu,

ora ngadek marang wong sing asor.