Wulang Bebasan 23

₁Yèn kowé mèlu mangan karo penggedé,

gatèkna tenan apa ing ngarepmu.

₂Yèn kowé pantyèn wong murka,

tèmplèkna péso ing gulumu.

₃Aja mélék marang pangané sing énak-énak,

awit kuwi pangan kanggo mblénjani.

₄Aja ngaya karepmu supaya bisa dadi sugih,

tinggalen karepmu sing mengkono kuwi;

₅awit yèn kok gatèkké, kuwi terus entèk,

awit kuwi dadakan nganggo swiwi

kaya manuk garuda sing terus mabur menyang langit.

₆Aja mangan pangané wong tyetil,

lan aja péngin marang pangané sing énak-énak,

₇awit kaya wong sing ngitung-itung ing sak njeruhné atiné,

ya kaya mengkono kuwi wong mau.

Semauré marang kowé: “Mangana lan ngombéa!”

Nanging atiné ora seneng marang kowé.

₈Sak emplokan olèhmu mangan bakal kok utahké,

lan kabèh tembungmu sing alus kuwi kok buwang tanpa guna.

₉Aja guneman ing ngarepé wong bodo,

awit kuwi bakal ngrèmèhké omonganmu sing titis.

₁₀Aja ngelih patok watesé lemah sing lawas,

lan aja mlebu ing tegalé botyah lola.

₁₁Awit sing nebus kuwi kuwat,

Gusti Allah sing mbélani perkarané nglawan marang kowé.

₁₂Gatèkna marang piwulangan,

lan kupingmu rungokna marang tembung-tembung sing isi kaweruh.

₁₃Aja nglalèkké piwulang marang anak,

kuwi yèn kok sabet nganggo penjalin ora ndadèkké patiné.

₁₄Kowé nyabet nganggo penjalin,

nanging kowé ngentasaké nyawané sangka ndonyané wong mati.

₁₅Hé anakku, yèn atimu wityaksana,

kuwi ya ndadèkké bungahé atiku.

₁₆Nyawaku bungah-bungah,

yèn lambému ngutyapké sing jujur.

₁₇Atimu aja mèri marang para wong dosa,

nanging tansah mantepa enggonmu ngabekti marang GUSTI.

₁₈Sak temené pengarep-arep kuwi pantyèn ana,

lan pengarep-arepmu ora bakal ilang.

₁₉Hé anakku, rungokna, lan dadia wityaksana,

atimu tujokna ing dalan sing bener.

₂₀Aja sesrawungan karo wong sing kesenengané ngombé anggur,

lan sing kesenengané marang daging;

₂₁awit wong kesenengané ngombé lan seneng mangan kuwi bakal nemoni mlarat,

lan ngantuk terus njalari urip ketula-tula.

₂₂Rungokna tembungé bapakmu sing nganakké kowé,

lan aja nyepèlèkké ibumu yèn wis tuwa.

₂₃Tukua kabeneran lan aja kok edol menèh,

mengkono uga kawityaksanan, piwulang lan kapinteran.

₂₄Bapakné wong sing bener kuwi bakal bungah-bungah,

lan sapa sing nglairké wong wityaksana kuwi bakal bungah-bungah.

₂₅Bèn bapak lan ibumu pada bungah,

lan sing nglairké kowé bèn surak-surak.

₂₆Hé anakku, atimu kèkna marang aku,

lan mripatmu bèn seneng marang dalan-dalanku.

₂₇Awit wong wadon lonté kuwi juglangan sing jeru,

lan wong wadon mantya kuwi sumur sing tyiut.

₂₈Malah kaya rampok enggoné nyegat,

lan ngakèhké wong sing goroh ing antarané para manungsa.

₂₉Sapa sing ngaduh-aduh? Sapa sing sambat-sambat?

Sapa sing padu? Sapa sing nggresah-nggresah?

Sapa sing tatu tanpa sebab?

Sapa sing mripaté abang?

₃₀Ya kuwi para sing melèk nganti tengah wengi karo ngombé anggur,

sing pada teka perlu ngityipi anggur sing dityampuri.

₃₁Aja mandeng marang anggur, sing abang mingini banget rupané,

lan nyenengké ing tuwung,

lan angler énaké yèn diombé,

₃₂nanging pungkasané nyokot kaya ula,

lan nyemburké ratyun kaya ula upas.

₃₃Mripatmu terus bakal weruh bab sing anèh,

lan atimu ngetokké tembung-tembung sing ora karuan.

₃₄Kowé terus kaya wong ing sak tengahé ombaké segara,

utawa kaya wong ing putyuké tyagaké kapal.

₃₅Kowé bakal ngomong mengkéné: “Aku digebuki karo wong, nanging aku ora krasa lara,

lan dipentungi, ya ora krasa!

Kapan aku éling?

Aku arep golèk anggur menèh.”