1Aja ngelem-elem awakmu déwé awit dinané sésuk,
awit kowé ora weruh apa sing bakal kelakon ing dina kuwi.
2Bèn wong liyané sing ngelem kowé, aja tutukmu déwé,
utawa sing duduk kenalanmu, aja lambému déwé.
3Watu pantyèn antep, wedi ya ana boboté,
nanging sing luwih abot tenimbangané kuwi, ya kuwi ngalami lara ati awit sangka wong bodo.
4Panasé ati kuwi tegelan, lan nesu kuwi ngamuk,
nanging sapa sing kuwat nyangga bab mèri?
5Betyik blaka sing nganti terang,
tenimbangané katrésnan sing kependem.
6Kantya kuwi enggoné ngampleng karo tujuan sing betyik,
nanging ambungané wong sengit kuwi nganti kliwat wates.
7Wong sing warek kuwi ngidak-idak madu,
nanging kanggo wong ngelih, sembarang sing pait rasané legi.
8Wong sing nglembara ninggal omahé,
kuwi kaya manuk sing mabur ninggal susuhé.
9Lenga lan ambuné wangi kuwi nyemringahké ati,
nanging kasusahan kuwi nyuwing-nyuwing nyawa.
10Aja ninggal kantyamu lan kantyané bapakmu,
lan ing dina kangèlanmu aja marani omahé sedulurmu,
betyik nekani tangga sing tyedak
tenimbang sedulur sing adoh.
11Hé anakku, sing pinter, nggawéa bungahé atiku,
supaya aku bisa nyauri marang wong sing nyepèlèkké aku.
12Yèn wong sing ati-ati weruh tyilaka, terus ndelik,
nanging sing ora nduwé pengalaman terus waé, nganti tiba ing tyilaka.
13Sandangané wong sing nanggung wong liyané kuwi jupuken,
lan ukumen, kanggo tanggungané wong liyané mau.
14Sapa ing wayah ésuk mruput mbagèkké keslametan marang sak pepadané karo swara banter,
kuwi dianggep ipat-ipat.
15Bojo wadon sing seneng tukaran kuwi pada karo:
trotyohé payon sing ora mandek-mandek ing waktu udan.
16Sapa sing bisa ngendek kaya waé ngendek angin,
lan tangané tengen nggegem lenga.
17Wesi nglandepké wesi,
wong nglandepké sak pepadané.
18Sapa sing ngrumati wit anjir kuwi bakal mangan wohé,
lan sapa sing njaga marang bendarané kuwi bakal dihurmati.
19Kaya banyu dadi pangiloné praupan,
mengkono uga atiné manungsa ya dadi pangiloné manungsa kuwi.
20Ndonyané wong mati lan karusakan kuwi ora warek-warek,
mengkono uga mripaté manungsa ya ora marem-marem.
21Pawon obongan kuwi kanggo nglebur slaka lan prapèn kanggo nglebur emas,
mengkono uga wong kuwi diregani miturut pengalem sing ditujokké marang dèwèké.
22Wong bodo kuwi senajan kok deplok karo alu ing lesung, tyampur karo gandum,
kabodoané ora bakal entèk.
23Kahanané wedus lan wedus gèmbèlmu dititènana
lan kéwan kumpulan duwèkmu kuwi gatèkna.
24Awit banda kuwi ora langgeng.
Apa makuta kuwi bisa tetep turun-temurun?
25Yèn suket ilang lan trubusané metu,
lan suket ing gunung diklumpukké,
26tyempéné wedus gèmbèl terus pada ngekèki sandangan kowé,
lan wedus lanang kanggo tuku lemah,
27uga menèh mèleké wedus tyukup kanggo panganmu lan brayatmu,
lan kanggo panguripané réwang-réwangmu wadon.
