Wulang Bebasan 29

₁Wong sing ngakokké gitoké, senajan wis diwelèhké,

kuwi bakal diremuk dadakan lan ora bisa dipulihké menèh.

₂Yèn tyatyahé wong bener mundak okèh, rayat bungah,

nanging yèn wong duraka nyekel pangwasa, rayat sambat.

₃Wong sing trésna marang kawityaksanan, kuwi ndadèkké bungahé bapaké,

nanging sing sesrawungan karo wong wadon lonté kuwi ngèbrèh-èbrèh bandané.

₄Karo keadilan ratu enggoné nguwatké negarané,

nanging sing kakèhan enggoné narik pajek ndadèkké ambruké.

₅Sapa sing seneng ndilat-ndilat marang pepadané,

kuwi masang jiret ing ngarepé sikilé déwé.

₆Wong sing ala kejiret karo paneraké déwé,

nanging wong bener kuwi bakal bungah-bungah lan seneng-seneng.

₇Wong bener ngakoni wewenangé wong mlarat,

nanging wong duraka pada ora ngerti.

₈Wong sing seneng memoyok mbingungké kuta,

nanging wong wityaksana pada nentremaké nesu.

₉Wong wityaksana yèn perkaran karo wong bodo,

wong bodo mau ngamuk lan ngguyu, nganti ramé.

₁₀Wong sing ngelak marang kutahé getih, pada sengit marang wong sutyi,

nanging wong jujur pada nggolèki keslametané.

₁₁Wong bodo nguja sak kabèhé nesuné,

nanging pungkasané wong wityaksana sing nentremaké.

₁₂Yèn wong sing mréntah ngrungokké tembung ngapus,

para pegawéné pada dadi wong duraka.

₁₃Wong mlarat lan wong sing nindes pada petukan,

wong loro kuwi pada dipadangké mripaté karo GUSTI.

₁₄Ratu sing ngadili wong mlarat karo adil,

kuwi damparé tetep kuwat ing sak lawas-lawasé.

₁₅Gebuk lan pamelèh ngekèki kawityaksanan,

nanging anak sing dijarké waé kuwi nggawé wirangé ibuné.

₁₆Yèn tyatyahé wong duraka mundak, panerak ya mundak okèh,

nanging para wong bener bakal pada weruh ambruké wong duraka kuwi.

₁₇Anakmu wulangana, nganti bakal ndadèkké ayemé atimu,

malah ngekèki kabungahan marang nyawamu.

₁₈Yèn ora ana kaweruh, rayat dadi urakan,

rahayu wong sing netepi angger-angger.

₁₉Réwang ora bisa diélingké mung karo tembung tok,

awit senajan ngerti, nanging ora nindakké.

₂₀Kowé weruh wong sing gampang ngetokké tetembungan;

wong bodo pengarep-arepé luwih okèh tenimbang wong kuwi.

₂₁Sapa sing nguja réwangé wiwit nom,

pungkasané malah ndadèkké réwang mau ndablek.

₂₂Wong sing gampang nesu nukulké tukaran,

lan wong brangasan okèh paneraké.

₂₃Watek sombong njalari asoré awak,

nanging sing andap asor kuwi olèh lem-leman.

₂₄Sapa sing nampani panduman sangka maling, kuwi sengit marang awaké.

Wis krungu tibané bebendu, nanging ora ngomong.

₂₅Wedi marang wong, kuwi nekaké jiret,

nanging sapa sing pertyaya marang GUSTI kuwi diayomi.

₂₆Akèh wong golèk kawelasan marang sing nyekel pangwasa,

nanging keadilan kuwi sangka GUSTI.

₂₇Wong bodo kuwi njijiki kanggo wong bener,

lan sing jujur mlakuné kuwi reget kanggo wong duraka.