Wulang Bebasan 30

₁Tembungé Agur, anaké Yaké, sangka Masa. Semauré wong mengkéné: “Duh Gusti Allah, kula wis kesel banget,

duh Gusti Allah kula wis kesel banget, nganti kentèkan kekuwatan.”

₂Awit aku iki bodo ngungkuli wong liyané,

aku ora kanggonan pikiran kaya sak lumrahé manungsa.

₃Aku uga ora nyinau bab kawityaksanan,

nganti ora bisa kenal marang sing Mahasutyi.

₄Sapa ta sing wis munggah nang swarga terus medun?

Sapa ta sing wis nglumpukké angin ing tangané?

Sapa ta sing wis mbuntel banyu nganggo sandangan?

Sapa ta sing netepaké sak kabèhé pojokané bumi?

Kuwi jenengé sapa lan sapa jenengé anaké?

Panjenengan mesti weruh!

₅Kabèh pituturé Gusti Allah kuwi murni,

Gusti Allah kuwi dadi tamèngé sak kabèhé wong sing ngayom marang Panjenengané.

₆Aja nambahi tembungé,

supaya kowé ora diwelèhké lan dianggep goroh.

₇Rong perkara sing kula jaluk marang Panjenengan,

supaya aja Panjenengan tampik, turutana sak durungé kula mati, ya kuwi:

₈Sing ala lan ngapus supaya Panjenengan adohaké sangka kula,

apa menèh aja Panjenengan kèki mlarat utawa kasugihan,

mung dikèkana rejekiné sing dadi panduman kula.

₉Supaya yèn kula warek, aja nganti sélak marang Panjenengan

karo omongan: GUSTI kuwi sapa?

Utawa yèn kekurangan aja nganti terus nyolong,

terus ngregeti marang asmané Gusti Allah kula.

₁₀Aja madulaké batur marang bendarané,

supaya batur mau aja ngipat-ipati kowé, lan kowé terus kudu nanggung kesalahané kuwi.

₁₁Ana turunan sing nyepatani bapaké,

lan ora mberkahi marang ibuné.

₁₂Ana turunan sing nganggep marang awaké déwé resik,

nanging durung dikumbah regetané déwé.

₁₃Ana turunan sing watekké sombong,

lan mblalak mripaté;

₁₄ana turunan sing untuné rupa pedang,

lan gusiné rupa péso,

kanggo mangan para wong sing ditindes nganti entèk sangka buminé,

para wong mlarat ing antarané manungsa.

₁₅Lintah kuwi nduwé anak wadon loro,

loro-loroné pada ngomong: “Kanggo aku!” lan “Kanggo aku!”

Ana telung perkara sing ora bisa warek,

malah patang perkara sing ora tau muni: “Wis tyukup!”

₁₆Ndonyané wong mati lan weteng sing gabuk,

lan bumi sing ora bisa warek banyu,

lan geni sing ora tau ngomong: “Wis tyukup!”

₁₇Mripat sing ora ngajèni marang bapak,

lan emoh manut marang ibu,

kuwi bakal ditotol karo manuk gagak ing pinggir kali

lan dipangan karo anaké manuk garuda.

₁₈Ana telung perkara sing tak nggumuni,

malah patang perkara sing ora tak ngertèni;

₁₉ya kuwi: dalané manuk garuda ing awang-awang,

dalané ula ing watu,

dalané kapal ing tengahé segara,

lan dalané wong lanang karo prawan.

₂₀Dalané wong wadon bédang kuwi mengkéné:

lekasé mangan, terus ngusapi tutuké,

terus ngomong: Aku ora nglakoni ala.

₂₁Ana telung perkara sing ndadèkké bumi horek,

malah patang perkara sing ndadèkké ora betah:

₂₂batur yèn dadi ratu,

wong bodo yèn kewareken,

₂₃wong wadon sing ora disenengi yèn olèh bojo,

abdi wadon sing ngrebut lungguhané bendarané wadon.

₂₄Ing bumi ana kéwan papat sing tyilik déwé,

nanging sing tyepet banget:

₂₅semut kuwi golongan sing ora rosa,

nanging sak suwéné waktu panas pada nyimpen pangan,

₂₆kantyil kuwi golongan sing ringkih,

nanging enggoné nggawé omah ing sak njeruhné watu,

₂₇walang kuwi ora nduwé ratu,

nanging pada maju karo ketata,

₂₈tyityak kuwi kena dityekel karo tangan,

nanging ing kratoné para ratu ya ana.

₂₉Ana kéwan telu sing gagah jangkahé,

malah papat sing jangkahé bregas, ya kuwi:

₃₀singa sing rosa-rosa déwé ing antarané kéwan,

lan ora mundur ngadepi apa waé.

₃₁Pitik jago sing sombong, utawa wedus lanang,

lan ratu sing mlaku ing ngarepé rayaté.

₃₂Yèn kowé ngumukké awakmu déwé, karo tyara tanpa pikiran, sing kok karepké,

tanganmu tutupna ing tutukmu.

₃₃Awit susu kuwi yèn dipenyèt-penyèt metu mertégané,

yèn irung dipijet-pijet metu getihé,

yèn nesu dipijet ndadèkké gelut.