Wulang Bebasan 31

₁Iki tembungé ratu Lemuèl, ratu ing Masa,

sing diwulangké karo ibuné marang piyambaké.

₂Hé anakku, anak sing tak lairké, anaké perjanjianku,

apa sing bakal tak omongké marang kowé?

₃Kekuwatanmu aja kok wènèhaké marang wong wadon,

mengkono uga mlakumu, marang para wong wadon sing ndadèkké rusaké para ratu.

₄Hé Lemuèl, ora pantes kanggoné para ratu,

ora apik para ratu yèn ngombé anggur,

utawa para penggedéné yèn njupuk ombèn sing nggawé mendem.

₅Awit sangka enggoné ngombé mau, terus nglalèkké apa sing wis ditetepaké,

lan ngénggak-ngénggoké wewenangé wong-wong sing ditindes.

₆Ombèn sing nggawé mendem kuwi wènèhna marang wong sing arep ngrusak uripé,

lan angguré marang wong sing susah atiné;

₇kuwi bèn pada ngombé supaya lali marang mlaraté,

lan ora kèlingan marang kasusahané menèh.

₈Tutukmu bukaken kanggo wong bisu,

lan kanggo wewenangé wong sing nelangsa.

₉Tutukmu bukaken lan nggawéa putusan sing adil.

Wong sing ditindes lan sing mlarat pada wènèhana wewenangé.

₁₀Bojo wadon sing wityaksana sapa sing bisa nemu?

Nanging ajiné ngungkuli diaman.

₁₁Atiné sing lanang pertyaya marang wong wadon kuwi,

sing lanang ora tau kekurangan untungé.

₁₂Tansah nggawé betyik marang sing lanang, ora tau nindakké ala,

ing sakjeké uripé.

₁₃Ngupaya wulu lan damèn,

lan seneng nggarap penggawéan karo tangané.

₁₄Kaya prau-prauné pedagang,

nekakké rejekiné sangka panggonan sing adoh.

₁₅Enggoné tangi ijik peteng,

terus nyawiské pangan kanggo wong sak omah

lan ngedum gawéan marang sak kabèhé réwangé wadon.

₁₆Bisa tuku kebon, sing dikarepké,

upahé tangané kanggo ragat nanduri kebon anggur.

₁₇Bangkèkané disabuki karosan,

lengené dikuwatké.

₁₈Dèwèké weruh, yèn pametuné nguntungké,

yèn mbengi dimaré ora mati.

₁₉Tangané ditumpangké ing jantra,

drijiné nyekel tenunané.

₂₀Tangané dilungakké marang wong sing ditindes,

ngelungké tangané marang wong mlarat.

₂₁Ora sumelang kanggo wong sak omah ing waktu tibané salju,

awit wong sak omah pada nganggo sandangan rangkep.

₂₂Nggawé kasur kanggo awaké déwé,

penganggoné rupa mori lenan alus lan kain wungu.

₂₃Sing lanang kesuwur ing gapurané kuta,

yèn lungguhan karo para tuwa-tuwané negara.

₂₄Sing wadon nggawé sandangan mori lenan, terus didol,

lan masrahaké sabuk marang para wong dagang.

₂₅Sandangané kekuwatan lan kaluhuran,

kanggo dina mburiné mung ngguyu waé.

₂₆Enggoné mbukak tutuké karo kawityaksanan,

lan ilaté kanggonan piwulang sing alus.

₂₇Tansah mandori sak obahé brayaté,

lan ora tau mangan rejekiné wohé penggawé males.

₂₈Anak-anaké pada tangi lan ngarani ibuné rahayu,

uga bojoné ya ngelem-elem marang sing wadon, tembungé:

₂₉Akèh wong wadon sing luhur,

nanging kowé ngungkuli kuwi kabèh.

₃₀Werna apik kuwi goroh lan ayuné rupa kuwi tanpa guna,

nanging wong wadon sing wedi lan ngajèni marang GUSTI kuwi dipuji.

₃₁Kuwi wènèhana panduman sangka wohé tangané

penggawéné kuwi bèn ngelem-elem dèwèké ing gapura!