Masmur 102

₂Duh GUSTI, Panjenengan supaya gelem ngrungokké pandonga kula,

enggèn kula sambat njaluk pitulungan supaya bisaa teka ing ngarepé Panjenengan.

₃Supaya aja ndelikké praupan Panjenengan kanggo kula

ing dina kangèlan kula.

Supaya gelem mbukakké kuping Panjenengan marang kula;

yèn kula sambat supaya gelis disauri!

₄Awit dina-dina kula entèk kaya kebul,

balung kula pada murup kaya geni.

₅Ati kula kegepuk lan alum kaya suket,

nganti terus lali mangan roti kula.

₆Awit sangka sambat kula sing banter

kula nganti kari belung karo kulit.

₇Kula wis kaya manuk blekok ing ara-ara samun,

lan manuk beluk ing jugrukan.

₈Kula ora bisa turu lan wis dadi kaya manuk

kepentyil ing payon.

₉Sedina muput kula dièlèk-èlèk karo para satru kula,

wong sing pada nggawé dolanan kula

sumpah karo nyebut jeneng kula.

₁₀Awit kula mangan awu kaya roti,

lan ombèn-ombèn kula, kula tyampuri luh.

₁₁Kedadian ngono kuwi awit sangka nesu lan bebendu Panjenengan,

kula Panjenengan junjung terus Panjenengan untyalké.

₁₂Dina-dina kula kaya ayang-ayang mundak dawa,

lan kula déwé alum kaya suket.

₁₃Nanging, duh GUSTI, Panjenengan sing njagong ing sak lawasé,

lan asma Panjenengan tetep turun-temurun.

₁₄Panjenengan déwé bakal ngadek ngekèki kawelasan marang Sion,

awit wis teka waktuné dikèki kawelasan,

wis teka ing wantyiné.

₁₅Awit para abdi Panjenengan pada seneng marang watu-watuné,

lan pada krasa melas marang remukané.

₁₆Para bangsa terus pada trésna marang asmané GUSTI,

lan kabèh para ratu ing sak lumahé bumi marang kaluhuran-Né,

₁₇yèn GUSTI wis mbangun Sion

lan wis ngétok karo nganggo kamulyan-Né

₁₈lan wis ngrungokké marang pandongané para wong sing ngalami mlarat,

lan ora ngrèmèhké marang pandongané.

₁₉Bab iki bèn ditulis kanggo para turunan sing mbésuk,

nganti bangsa sing bakal dititahaké pada ngluhurké GUSTI,

₂₀awit Gusti wis weruh sangka panggonané sutyi sing luhur,

lan GUSTI wis weruh sangka swarga nang bumi,

₂₁perlu ngrungokké sambaté wong paukuman,

lan ngluwari para wong sing wis dityawiské kanggo pati,

₂₂supaya asmané GUSTI dikabarké ing Sion,

lan Panjenengané pinujiné ing Yérusalèm,

₂₃yèn para bangsa lan kabèh kraton nglumpuk,

pada ngabekti marang GUSTI.

₂₄Panjenengané wis nugel kekuwatanku ing dalan,

lan umurku dityendekké.

₂₅Omonganku mengkéné: “Duh Gusti Allah kula,

Panjenengan supaya aja njupuk kula ing separoné umur kula!

Taun-taun Panjenengan kuwi tetep urip turun-temurun!”

₂₆Waktu mbiyèn Panjenengan wis nelesi bumi,

lan langit kuwi gawéané tangan Panjenengan.

₂₇Kuwi kabèh bakal lebur, nanging Panjenengan déwé sing tetep urip,

lan liyané pada lungset kaya salin kasusahan,

bakal Panjenengan malihké kaya jubah, terus pada malih rupa,

₂₈nanging Panjenengan déwé ora malih,

lan taun-taun Panjenengan ora bakal ana watesé.

₂₉Anaké para abdi Panjenengan pada bakal manggon karo tentrem,

lan turunané pada tetep urip ing ngarepé Panjenengan.