Masmur 104

₁Hé! nyawaku pasraha pamuji marang GUSTI!

Duh GUSTI, Gusti Allah kula,

Panjenengan kuwi luwih gedé,

Panjenengan nganggo klambiné kraton gemebyar.

₂Panjenengan sing nganggokké pepadang dadi kemul,

mbèbèr langit kaya tarup.

₃Panjenengan nggawé kamar-kamar nduwur ing banyu,

sing ndadèkké mendung dadi tumpakané Panjenengan,

sing mlaku ing nduwuré swiwiné angin,

₄Panjenengan ndadèkké angin dadi kongkonan,

lan geni murup dadi para peladèn Panjenengan.

₅Sing ndasari bumi ing antyik-antyiké,

terus ora gonjang-ganjing selawas-lawasé.

₆Panjenengan tutupi karo segara gedé,

banyuné munggah ngungkuli gunung-gunung.

₇Banyu iki mblayu wedi marang getakan-Mu,

mblayu bingung awit sangka swara gluduk-Mu,

₈munggah ing gunung, medun ing juglangan,

marang panggonan sing wis Panjenengan tetepké kanggo banyu mau.

₉Watesé Panjenengan tetepké, ora bakal dilangkahi,

ora bakal mbalik ngelepi bumi.

₁₀Panjenengan sing ngilèkké banyu nang legokan-legokan,

mili ing sela-selané gunung-gunung,

₁₁ngombèni kabèh kéwan-kéwan ing ara-ara,

ngilangi ngelaké kimar alasan,

₁₂ing tyedaké dipanggoni karo manuk-manuk ing awang-awang,

sing pada ngotyèh ing antarané godong-godongan.

₁₃Panjenengan sing ngekèki ngombé marang gunung-gunung sangka kamar nduwur-Mu,

bumi warek awit sangka wohé penggawéan-Mu.

₁₄Panjenengan sing nukulaké suket kanggo kéwan-kéwan,

lan tetukulan, supaya digunakké karo manungsa,

nganti ngetokké pangan sangka njeruhné lemah,

₁₅uga anggur sing mbungahké atiné manungsa,

sing nggawé praupané manungsa sumringah awit sangka lenga,

lan roti sing nyegeraké atiné manungsa.

₁₆Wit-witané GUSTI pada warek,

wit tyemara ing Libanon tanduran-Né,

₁₇panggonan susuhé manuk-manuk,

manuk sing ngenggoni wit beros;

₁₈gunung-gunung sing duwur dadi panggonané wedus alasan,

lan puntuk-puntuk dadi panggonan delikané kantyil.

₁₉Panjenengan sing ndadèkké mbulan dadi tanggalan;

srengéngé sing ngerti waktu anggèné mingslep.

₂₀Yèn Panjenengan nekakké pepeteng, terus dadi wengi,

ing waktu kuwi kabèh kéwan-kéwan ing alasan pada kluyuran.

₂₁Singa nom pada nggeruh-nggeruh butuh memangsa,

lan ngarep-arep pangané sangka Gusti Allah.

₂₂Ing wantyi njedulé srengéngé pada ngumpul,

lan ngglétak ing guwa pandelikané.

₂₃Nanging manungsa terus budal menyang penggawéané,

lan menyang penggawéané nganti ing wantyi mbengi.

₂₄Tenan okèh banget sing digawé karo Panjenengan kuwi, duh GUSTI,

kabèh iki Panjenengan dadèkké karo kawityaksanan;

sak kabèhé bumi kebak karo penggawé Panjenengan.

₂₅Lah kuwi segara, gedé lan jembar panggonané,

ing kono kemruwet kéwan-kéwan gedé tyilik,

tanpa kena diitung okèhé.

₂₆Ing kono kapal-kapal pada lelungan,

lan Léwiatan, sing Panjenengan dadèkké,

Panjenengan nggawé dedolanan.

₂₇Kabèh pada ngarep-arep marang Panjenengan,

supaya dikèki pangan ing wantyiné.

₂₈Yèn Panjenengan kèkké, terus ditampa,

yèn Panjenengan megarké tangan Panjenengan,

kabèh pada warek karo sing betyik.

₂₉Yèn Panjenengan ndelikké praupan Panjenengan,

kabèh pada gragapan;

yèn Panjenengan njupuk nyawané, terus pada mati,

lan mulih dadi lebu menèh.

₃₀Yèn Panjenengan ngekèkké Roh Panjenengan, terus pada dadi,

lan lumahé bumi Panjenengan dadèkké anyar.

₃₁Kaluhurané GUSTI langgeng ing selawasé,

GUSTI bungah-bungah awit sangka penggawéan-Né.

₃₂Panjenengané sing ngewaské bumi ndadèkké gemeteré,

gunung-gunung dikongkon, terus ngetokké kebul.

₃₃Sak jeku urip aku arep ngidung kanggo GUSTI,

selawasé aku ana, aku arep ngidung masmur,

marang Gusti Allah.

₃₄Supaya enggonku nggagas-nggagas ing ngarepé iki dirungokké karo Panjenengané!

Aku bakal tansah bungah-bungah awit sangka GUSTI.

₃₅Para wong dosa ing bumi bèn entèk,

lan para wong duraka bèn ora ana menèh!

Hé! nyawaku, ngluhurna asmané GUSTI!

Haléluya.