Masmur 119

₁Rahayu wong sing uripé apik mlakuné,

sing uripé nurut angger-anggeré GUSTI.

₂Rahayu wong sing pada nyekel pepéling-pepélingé Gusti

lan nggolèki Panjenengané karo sak kabèhé ati,

₃sing uga ora nglakoni duraka,

nanging uripé nurut dalan sing diduduhké.

₄Panjenengan déwé wis nggelarké pepakon Panjenengan,

supaya dityekel karo temen.

₅Supaya urip kula tetep

miturut pernatan Panjenengan.

₆Yèn mengkono kula ora bakal kewirangan,

yèn kula ngewaské kabèh pepakoné Panjenengan.

₇Kula bakal ngutyap maturkesuwun marang Panjenengan karo sak kabèhé ati,

yèn nyinaoni marang katetepan Panjenengan sing adil.

₈Pernatan Panjenengan bakal kula gondèli,

aja nganti Panjenengan tinggal kula babar pisan.

₉Karo tyara kepriyé wong nom-noman tetep resik mlakuné?

Yèn njaga uripé karo tembung-Mu.

₁₀Kula golèki Panjenengan karo sak kabèhé atiku,

aja nganti Panjenengan ngejarké kula nyimpang sangka pepakon-Mu.

₁₁Janji Panjenengan kula simpen ing njeruhné ati,

supaya kula aja nganti nggawé dosa marang Panjenengan.

₁₂Duh GUSTI, Panjenengan sing kula puji,

kula supaya Panjenengan wulangi pernatan Panjenengan;

₁₃karo lambé kula, kula nyritakké kabèh

katetepan sing Panjenengan préntahaké.

₁₄Kula bungah ing bab pinuntun pepéling Panjenengan,

kaya ing bab sak okèhé banda.

₁₅Pepakoné Panjenengan bakal kula resep-resepi,

lan ngawas-awasi marang dalan pinuntun Panjenengan.

₁₆Kula bakal seneng ing pernatan Panjenengan,

lan ora bakal lali marang tembungé Panjenengan.

₁₇Panjenengan supaya gelem mbales sing apik marang abdi-Mu supaya kula urip,

lan kula bakal nyekel tembungé Panjenengan.

₁₈Mripat kula supaya Panjenengan melèké, supaya kula bisa nyawang

mujijat angger-angger Panjenengan.

₁₉Kula wong mantya ing bumi,

pepakon Panjenengan supaya aja Panjenengan delikké kanggo kula.

₂₀Ati kula remuk awit sangka enggèn kula tansah kangen

marang pernatan-pernatan-Mu.

₂₁Panjenengan nundung para wong mursal; supaya kenènga bebendu

wong sing nyimpang sangka pepakoné Panjenengan.

₂₂Wong tukang nyatyat lan tukang ngenyèk supaya Panjenengan singkirké sangka kula,

awit kula netepi pepéling-pepéling Panjenengan.

₂₃Senajan para penggedé pada lungguhan komplotan nglawan kula,

nanging abdi-Mu iki ngrasak-ngrasakké pernatan Panjenengan.

₂₄Dawuh pepélingé Panjenengan kuwi malah dadi kesenengan kula

lan dadi juru rembuk kula.

₂₅Nyawa kula kelèt marang lebu,

Panjenengan supaya nguripké kula

miturut karo tembungé Panjenengan.

₂₆Urip kula wis kula tyritakké, lan Panjenengan terus nyauri.

Panjenengan supaya mulangi bab pernatan Panjenengan marang kula.

₂₇Kula supaya mangertèni marang pinuntun pepakoné Panjenengan,

supaya kula ngrasaké mujijat Panjenengan.

₂₈Nyawa kula nangis awit sedih,

Panjenengan supaya nguwatké miturut tembungé Panjenengan;

₂₉kula supaya Panjenengan adohké sangka dalan sing nyasar,

lan dikèki angger-angger Panjenengan.

₃₀Dalané kabeneran sing wis kula pilih,

lan katetepan Panjenengan kula dèkèk ing ngarep kula;

₃₁préntah pepélingé Panjenengan kula gondèli;

duh GUSTI, kula supaya aja Panjenengan wirangké.

₃₂Kula bakal manut miturut pinuntun pepakoné Panjenengan,

awit Panjenengan wis ngekèki jembaré ati kula.

₃₃Duh GUSTI, Panjenengan supaya nduduhké pinuntun bab pernatan Panjenengan marang kula,

bakal kula turut tekan sak lawas-lawasé.

₃₄Kula supaya Panjenengan kèki ngerti,

nganti kula terus bakal netepi pernatan Panjenengan,

bakal kula tindakké karo sak kabèhé ati.

₃₅Kula supaya lakokké ing dalané pepakoné Panjenengan,

awit kuwi sing kula senengi.

₃₆Ati kula supaya Panjenengan adepaké marang tembung pepélingé Panjenengan,

aja marang mung nguber bati.

₃₇Mripat kula supaya Panjenengan énggoké sangka barang sing tanpa guna;

kula Panjenengan uripké ing dalan pinuntun Panjenengan!

₃₈Abdi Panjenengan supaya dikuwatké karo perjanjiané Panjenengan,

sing dikèkké marang wong sing ngabekti marang Panjenengan.

₃₉Tyiri kula sing kula kuwatérké, supaya Panjenengan singkirké sangka kula,

awit angger-angger Panjenengan kuwi apik;

₄₀tenan sing kula kangeni kuwi pepakon Panjenengan;

kula Panjenengan uripké karo keadilan Panjenengan.

₄₁Duh GUSTI, supaya kula ditibani kawelasan Panjenengan,

keslametan pawèh Panjenengan kuwi tyotyok karo janji Panjenengan;

₄₂supaya kula bisaa nyauri marang wong sing nyalahké kula,

awit kula pertyaya marang tembungé Panjenengan.

₄₃Tembung kabeneran kuwi supaya aja nganti dijikuk sangka tutuk kula,

awit kula ngarep-arep marang pernatan Panjenengan.

₄₄Kula tansah bakal nyekel pernatan Panjenengan

ing sak terusé lan ing sak lawasé.

₄₅Kula bakal urip ing katentreman,

awit pepakoné Panjenengan sing kula golèki.

₄₆Kula bakal ngutyapké tembung pepélingé Panjenengan ing ngarepé para ratu,

lan kula ora bakal kewirangan.

₄₇Kula bakal nyenengi pepakon Panjenengan

sing kula trésnani kuwi.

₄₈Tangan kula, kula unggahké marang pepakoné Panjenengan sing kula trésnani;

kula bakal ngrasak-ngrasakké pernatan-pernatan Panjenengan.

₄₉Panjenengan supaya éling marang tembung sing Panjenengan omongké marang abdi Panjenengan,

awit Panjenengan wis ngekèki pengarep-arep marang kula.

₅₀Kuwi sing dadi panglipuran kula ing njeruhné kasangsaran kula,

namung perjanjian-Mu sing nguripké kula.

₅₁Wong sing kurang ajar pada moyoki marang kula,

nanging kula ora bakal nyimpang sangka angger-angger Panjenengan.

₅₂Duh GUSTI, angger-angger Panjenengan wiwit mbiyèn tansah kula élingi,

mulané kula olèh panglipuran.

₅₃Kula nesu marang para wong duraka

sing pada ninggalké angger-angger Panjenengan.

₅₄Pernatan Panjenengan kuwi kanggo kula kaya kidung masmur,

ing omah, sing kula panggoni dadi wong mantya.

₅₅Duh GUSTI, ing wantyi wengi kula éling marang asma Panjenengan,

kula bakal netepi angger-angger Panjenengan.

₅₆Kuwi berkah-Mu marang kula,

ya kuwi yèn kula manut pepakoné Panjenengan.

₅₇GUSTI kuwi sing dadi panduman kula, kula wis janji

kula bakal nyekel tembung-tembung-Mu.

₅₈Sak kabèhé ati enggèn kula njaluk kawelasan Panjenengan,

supaya Panjenengan ngekèki kawelasan marang kula tyotyok karo janji Panjenengan.

₅₉Mlaku kula tansah kula rasakné,

lan sikil kula, kula tujokké marang tembung pepélingé Panjenengan.

₆₀Kula gelis-gelis lan ora bakal ngrendetké

enggèn kula nyekel pepakon Panjenengan.

₆₁Jireté wong duraka pada nalèni kula,

nanging kula ora lali marang angger-angger Panjenengan.

₆₂Ing wantyi tengah wengi kula nglilir memuji marang Panjenengan

awit sangka pernatan-pernatan Panjenengan sing adil.

₆₃Kula dadi siji karo kabèh wong sing ngabekti marang Panjenengan,

lan karo para wong sing pada nyekel préntah-préntah Panjenengan.

₆₄Duh GUSTI, bumi kuwi kebak karo kawelasan Panjenengan,

kula supaya Panjenengan wulangi bab pernatan-Mu.

₆₅Duh GUSTI, Panjenengan wis nindakké kabetyikan marang abdi-Mu,

miturut tembung-Mu.

₆₆Kula supaya Panjenengan wulangi bab kawityaksanan lan kaweruh sing apik,

awit kula pertyaya marang pepakon-Mu.

₆₇Sak durungé kula ngalami sangsara, mlaku kula nyimpang,

nanging saiki kula gondèlan marang janji-Mu;

₆₈Panjenengan kuwi apik lan nindakké sing betyik,

kula supaya Panjenengan wulangi bab pernatan-Mu.

₆₉Wong kurang ajar pada nindakké ala marang kula karo goroh,

nanging kula bakal nyekel préntah-Mu karo sak kabèhé ati.

₇₀Atiné para wong kuwi pada peteng kaya gajih,

nanging kula, angger-angger-Mu kuwi dadi kebungahan kula,

₇₁enggèn kula ditindes kuwi maédahi kanggo kula,

ya kuwi ndadèkké kula terus nyinaoni pernatan-Mu.

₇₂Torèt sing Panjenengan kèkké kuwi apik kanggo kula

ngungkuli emas utawa slaka blébékan.

₇₃Tangan Panjenengan sing nggawé lan nganakké kula,

kula supaya Panjenengan kèki pangertèn, supaya kula bisa nyinau pepakon-Mu.

₇₄Para wong sing ngabekti marang Panjenengan,

pada nyawang kula karo bungah,

awit kula ngarep-arep marang tembung-Mu.

₇₅Duh GUSTI, kula ngerti yèn pernatan-pernatan Panjenengan kuwi adil,

lan enggèn Panjenengan ndadèkké sangsara marang kula kuwi awit sangka kasetian-Mu.

₇₆Supaya kawelasan Panjenengan kuwi dadia panglipuran kula,

kaya janji-MU marang abdi-Mu.

₇₇Kawelasané Panjenengan supaya teka marang kula supaya kula urip,

awit angger-angger-Mu kuwi kesenengan kula.

₇₈Para wong kurang ajar pada kewirangan,

nanging kula disiya-siya tanpa sebab;

nanging pepakon-Mu bakal kula rasak-rasaké.

₇₉Para wong sing ngabekti marang Panjenengan,

lan ngerti marang tembung pepéling-pepéling-Mu,

kuwi pada ngguyupi marang kula;

₈₀ati kula supaya bisaa lestari mantep marang pernatan-Mu,

supaya kula aja nganti ngalami kisinan.

₈₁Nyawa kula kangen marang keslametan pawèh Panjenengan,

tembungé Panjenengan sing kula arep-arep;

₈₂mripat kula bengep awit sangka anggèné ngarep-arep marang perjanjian-Mu;

kula ngomong: “Kapan Panjenengan bakal nglipur kula?”

₈₃Awit kula wis kaya kantong digarang ing kebul,

nanging kula ya ora lali marang pernatan-Mu.

₈₄Kari pira dina-dinané abdi-Mu iki?

Apa mbésuk Gusti ngadili wong sing pada ngoyak kula?

₈₅Wong kurang ajar sing ora nuruti angger-angger-Mu,

kuwi pada ngeduk juglangan kanggo kula.

₈₆Kabèh pepakon-Mu kuwi kenèng dipertyaya;

kula diuyak-uyak tanpa sebab,

kula supaya Panjenengan tulungi.

₈₇Kula mèh-mèh waé dientèkké sangka bumi,

nanging kula ya ora ninggalké tembung-Mu.

₈₈Kula supaya Panjenengan uripké awit sangka kawelasan-Mu,

supaya kula manut marang tembung pepéling-pepéling-Mu.

₈₉Duh GUSTI, tembungé Panjenengan tekan sak lawas-lawasé

tetep kuwat ing swarga.

₉₀Kasetian Panjenengan kuwi turun-temurun,

Panjenengan ngedekké bumi, nganti tetep ana.

₉₁Kabèh ana nganti saiki kuwi miturut pernatan-Mu,

awit sak kabèh-kabèhé kuwi pada ngladèni Panjenengan.

₉₂Yèn angger-angger-Mu ora dadi kesenengan kula,

kula mesti wis suwé mati ing kasangsaran kula.

₉₃Kula ora bakal lali marang préntah-Mu tekan sak lawas-lawasé,

awit kuwi dalané enggèn Panjenengan nguripké marang kula.

₉₄Kula kuwi duwèk-Mu, kula supaya Panjenengan tulungi,

awit kula kuwi nggolèki préntah-préntah-Mu.

₉₅Wong duraka pada ndingkik kula, bakal ngentèkké kula,

nanging kula bakal nggatèkké pepéling-pepéling-Mu.

₉₆Kula weruh wates-watesé kasampurnan,

nanging préntah Panjenengan kuwi jembar banget.

₉₇Kula kuwi trésna banget marang angger-angger-Mu,

sedina muput kula resep-resepi.

₉₈Pepakon-Mu kuwi ngekèki kawityaksanan marang kula, ngungkuli satru kula,

awit ing sak lawasé ana ing kula.

₉₉Akal pikiran kula kuwi ngliwati para guru kula,

awit tembung pepéling-pepéling-Mu kula resep-resepi.

₁₀₀Kula luwih ngerti tenimbang wong-wong sing wis tuwa,

awit kula nyekel préntah-préntah-Mu.

₁₀₁Sikil kula, kula endek sangka kabèh dalané ala,

supaya manut tembung-Mu.

₁₀₂Kula ora nyimpang sangka pernatan-pernatan-Mu

awit Panjenengan sing mulangi kula.

₁₀₃Janji Panjenengan kuwi legi banget ing tyetak kula,

ngungkuli leginé madu ing tutuk kula.

₁₀₄Tembung-Mu ngolèhké kapinteran marang kula,

mila kula sengit marang kabèh dalané goroh.

₁₀₅Pitutur-Mu kuwi dimar ing ngarepé sikil kula

lan pepadang kanggo dalan kula.

₁₀₆Kula wis sumpah lan kula bakal netepi,

bakal nuruti pernatan-pernatan-Mu sing adil.

₁₀₇Duh GUSTI, banget enggèn kula ditindes,

supaya Panjenengan nguripké tyotyok karo tembung-Mu.

₁₀₈Duh GUSTI, kurban kebungahan rupa kidung pamuji kuwi, supaya bisaa nyenengké Panjenengan

lan kula wulangana bab pernatan Panjenengan.

₁₀₉Kula tansah nanggungké nyawa kula,

nanging kula ora lali marang angger-angger-Mu.

₁₁₀Wong duraka pada masang jiret kanggo kula,

nanging kula ora nyimpang sangka préntah-préntah-Mu.

₁₁₁Tembung pepéling-Mu kuwi dadi panduman kula sak lawas-lawasé,

awit kuwi dadi kebungahané ati kula.

₁₁₂Ati kula, kula adepaké supaya nandangi pernatan-Mu,

ing sak lawasé nganti tekan ing pungkasan.

₁₁₃Kula sengit marang wong sing mangga-mara,

nanging sing kula trésnani kuwi angger-angger-Mu.

₁₁₄Panjenengan kuwi pangungsèn lan tamèng kula,

tembung-Mu sing kula entèn-entèni.

₁₁₅Hé para wong duraka pada minggira sangka aku,

supaya aku nyekel pepakoné Gusti Allahku.

₁₁₆Kula supaya Panjenengan kuwatké tyotyok karo perjanjian-Mu supaya kula urip,

lan aja nganti kisinan awit pengarep-arep kula.

₁₁₇Kula supaya Panjenengan tulungi supaya slamet,

kula tansah bakal bungah-bungah awit sangka pernatan-Mu.

₁₁₈Kabèh wong sing nyimpang sangka pernatan-Mu kuwi pada Panjenengan tampik,

awit tandang-gawéné tanpa guna.

₁₁₉Kabèh wong duraka pada Panjenengan untyalké kaya reget,

mila kula seneng marang pernatan-pernatan-Mu.

₁₂₀Awak kula gemeter awit wedi marang Panjenengan,

lan kula wedi marang pengadilan-Mu.

₁₂₁Kabeneran lan keadilan sing wis kula lakoni,

kula aja dipasrahké marang wong sing nglarani marang kula.

₁₂₂Panjenengan supaya nanggung abdi-Mu ing bab kabetyikan,

wong kurang ajar aja nganti pada nindes kula;

₁₂₃mripat kula kangen marang keslametan pawèh-Mu

lan perjanjian-Mu sing adil.

₁₂₄Abdi-Mu supaya kerumat sing tyotyok karo kawelasan-Mu,

lan Panjenengan wulangi bab pernatan-Mu.

₁₂₅Kula kuwi abdi-Mu, supaya Panjenengan kèki pangertèn,

supaya kula weruh tembung pepéling-pepéling-Mu.

₁₂₆Saiki wis waktuné kanggo GUSTI nandangi penggawé;

wong-wong wis pada mbubrah angger-angger-Mu.

₁₂₇Mila kula seneng marang pepakon-Mu,

ngliwati emas, senajan sing murni pisan.

₁₂₈Kuwi sebabé kula urip karo jujur, tyotyok karo kabèh tembung-Mu,

kabèh dalan goroh kula sengiti.

₁₂₉Tembung pepéling-pepéling-Mu kuwi nggumunaké,

mila nyawa kula nggatèkké kuwi,

₁₃₀kebukaké tembung-Mu kuwi madangi,

ngekèki pangertèn marang para wong sing bodo;

₁₃₁tutuk kula, kula bukak amba lan mangap-mangap,

awit ngelak marang pepakon-pepakon-Mu.

₁₃₂Panjenengan supaya weruh kula lan gelem ngekèki kawelasan,

miturut sak pantesé kanggo wong sing pada trésna marang asma-Mu.

₁₃₃Jangkah kula jejekké miturut janji-Mu,

lan kabèh ala aja nganti ngwasani kula.

₁₃₄Kula supaya Panjenengan owalké sangka panganiayané wong,

supaya kula nyekel préntah-préntah-Mu.

₁₃₅Padangé praupan Panjenengan supaya njloroti abdi-Mu,

lan wulangi kula bab pernatan-pernatan-Mu.

₁₃₆Luh kula trotyosan kaya iliné banyu,

awit wong pada ora nyekel angger-angger-Mu.

₁₃₇Duh GUSTI, Panjenengan kuwi adil,

lan pernatan Panjenengan kuwi bener;

₁₃₈pepéling-pepéling-Mu wis Panjenengan préntahaké karo adil

lan kasetian gedé.

₁₃₉Kula diobong karo urupé katrésnan kula,

awit satru kula pada nglalèkké kabèh tembung-Mu.

₁₄₀Perjanjian-Mu kuwi murni banget,

abdi-Mu seneng banget.

₁₄₁Kula kuwi wong tyilik lan ala,

nanging ora lali marang tembung-Mu.

₁₄₂Keadilan-Mu kuwi adil tekan sak lawasé,

lan angger-angger-Mu kuwi bener.

₁₄₃Kula ketiban karo kangèlan lan kasusahan,

nanging pepakon-Mu pada dadi kebungahan kula.

₁₄₄Pepéling-pepéling-Mu kuwi adil tekan sak lawasé,

kula dikèki ngerti supaya kula urip.

₁₄₅Kula sambat karo sak kabèhé ati; duh GUSTI, supaya Panjenengan nyauri!

pernatan-Mu bakal kula gondèli.

₁₄₆Kula sambat marang Panjenengan; supaya ngluwari kula!

Kula bakal nyekel pepéling-pepéling-Mu.

₁₄₇Esuk mruput kula tangi lan sambat njaluk tulung,

tembung-Mu sing kula arep-arep.

₁₄₈Tangi kula ndisiki waktuné jaga mbengi

perlu nggilut-nggilut piwulang-Mu.

₁₄₉Duh GUSTI, ngrungokké sambat kula,

awit sangka kawelasan-Mu;

kula supaya Panjenengan uripké miturut pernatan-Mu.

₁₅₀Wong sing ngoyak-oyak kula wis tyedak arep nindakké ala,

wong-wong iki pada ngedohi angger-angger-Mu.

₁₅₁Nanging duh GUSTI, Panjenengan tyedak,

lan kabèh pepakon-Mu kuwi bener.

₁₅₂Wis wiwit mbiyèn kula ngerti sangka pepéling-pepéling-Mu,

yèn kuwi wis Panjenengan tetepké kanggo sak lawasé.

₁₅₃Panjenengan weruh kasangsaran kula lan Panjenengan luwari,

awit kula ora lali marang angger-angger-Mu.

₁₅₄Panjenengan supaya gelem ngurus perkara kula, supaya Panjenengan luwari,

apa malih kula supaya Panjenengan uripké miturut perjanjian-Mu.

₁₅₅Keslametan kuwi adoh sangka para wong duraka,

awit pada ora nggolèki pernatan-Mu.

₁₅₆Duh GUSTI, kawelasan-Mu kuwi lubèr,

Panjenengan nguripké kula tyotyok karo angger-angger-Mu.

₁₅₇Okèh wong sing ngoyak lan sing nglawan kula,

nanging kula ora nyimpang sangka pepéling-pepéling-Mu.

₁₅₈Enggèn kula ndelok wong sing mlaku goroh nganti jelèh,

awit kok pada ora nggatèkké janji-Mu.

₁₅₉Lah kula seneng banget marang préntah-préntah-Mu!

Duh GUSTI, kula supaya Panjenengan uripké awit sangka kawelasan-Mu.

₁₆₀Dasaré tembung-Mu kuwi kabeneran

lan kabèh angger-anggeré keadilan-Mu kuwi kanggo sak lawasé.

₁₆₁Kula dioyak-oyak tanpa sebab karo para penggedé,

nanging ati kula mung wedi marang tembung-Mu.

₁₆₂Kula bungah karo bab janji-Mu,

kaya waé wong sing olèh rayahan okèh.

₁₆₃Kula geting lan rumangsa mukok marang wong tukang ngapus,

nanging seneng marang angger-angger-Mu.

₁₆₄Kula memuji-Mu kaping pitu sedina,

awit sangka keadilané pernatan-pernatan-Mu.

₁₆₅Wong sing pada seneng marang angger-angger-Mu kuwi kanggonan katentreman sing gedé,

lan ora ana sandungané.

₁₆₆Duh GUSTI, keslametan pawèh-Mu sing kula arep-arep,

lan kula nandangi pepakon-Mu.

₁₆₇Kula nggatèkké marang tembung pepéling-pepéling-Mu,

banget enggèn kula seneng,

₁₆₈préntah lan pepéling-pepéling-Mu pada kula gondèli,

awit sak mlaku-mlaku kula ing ngarep-Mu.

₁₆₉Duh GUSTI, supaya sambat kula tekan ing ngarep-Mu,

kula supaya dikèki pangertèn sing tyotyok karo tembung-Mu.

₁₇₀Sambat kula supaya ketampa ing ngarep-Mu,

kula supaya diluwari miturut janji-Mu.

₁₇₁Lambé kula ya bèn ngetokké pamuji,

awit Panjenengan mulangi pernatan-Mu marang kula.

₁₇₂Ilat kula ya bèn ngidungké janji-Mu,

awit kabèh pepakon-Mu kuwi bener.

₁₇₃Tangan-Mu supaya dadia pitulungan kula,

awit préntah-Mu sing kula pilih.

₁₇₄Duh GUSTI, keslametan pawèh-Mu kula arep-arep,

lan angger-angger-Mu dadi kebungahan kula.

₁₇₅Nyawa kula supaya bisaa urip, memuji marang Panjenengan,

lan pernatan-pernatan-Mu supaya dadia pitulungan kula.

₁₇₆Kula kuwi kesasar kaya wedus gèmbèl sing kesasar, abdi-Mu supaya Panjenengan golèki,

awit kula ora lali marang pepakon-Mu.