Masmur 73

Sak temené Gusti Allah kuwi apik marang para wong sing tulus atiné,

lan sing resik atiné.

₂Nanging aku, kurang setitik waé sikilku keplèsèt,

aku mèh waé keplèsèt.

₃Awit mèri atiku karo para wong sing gemunggung,

yèn aku weruh kabekjané wong duraka.

₄Awit kuwi ora pada ngalami lara,

awaké waras lan lemu;

₅ora pada ngrasakaké kasusahané manungsa,

lan ora pada kena ing bebendu kaya wong liyané.

₆Mulané pada kalungan kesombongan,

lan sandangané rupa penggawé ala.

₇Awit sangka lemuné, kesalahané kétok wéla-wéla,

atiné mbludak karo pendakwa.

₈Pada nyemoni lan ngomong karo tyara sing ala,

bab penggawé ala pada dirembuk karo gemunggung.

₉Pada mangapké tutuké nglawan langit,

lan ilaté ngumukké awaké déwé ing bumi.

₁₀Awit sangka kuwi wong pada bali marani dèwèké kabèh,

kétoké kaya banyu sing mubal-mubal.

₁₁Lan semauré: “Kepriyé Gusti Allah enggoné ngerti bab kuwi,

apa sing Mahaluhur kuwi nduwèni kaweruh?”

₁₂Lah kaya mengkono kuwi kahanané para wong duraka:

pada golèk mundaké bandané lan seneng-seneng selawasé!

₁₃Apa ora tanpa guna enggonku njaga resiké atiku,

lan enggonku ngisuhi tangan, kanggo tanda tanpa salah.

₁₄Nanging sedina muput enggonku kena karo bebendu,

lan saben ésuk ora sepi karo paukuman.

₁₅Yèn aku omongan: “Aku arep ngomong mengkono,”

dadi aku sakjané goroh marang turunané para anaké Gusti.

₁₆Nanging bareng aku nduwé karep arep weruh,

bab kuwi kétok angèl ing mripatku,

₁₇nganti aku mlebu menyang panggonan sutyiné Gusti Allah,

terus nggatèkké pungkasané para wong mau.

₁₈Wong kuwi pada Panjenengan papanaké ing panggonan sing lunyu,

terus Panjenengan tibakké nganti remuk.

₁₉Tenan nyata entèkké mung sak kedèpé mripat waé,

pada entèk, resik awit sangka sing ngidap-idapi.

₂₀Pada kaya impèné wong tangi turu, duh Gusti,

waktu tangi, rupané Panjenengan sawang asor.

₂₁Waktu atiku banget susah,

lan ginjelku rasané kaya disuwèk-suwèk,

₂₂kula rumangsa bodo kula ora ngerti,

kaya kéwan-kéwan ing ngarepé Panjenengan.

₂₃Nanging kula tetep urip tyedak karo Panjenengan;

Panjenengan nuntun tangan tengen kula.

₂₄Awit sangka pitutur Panjenengan, Panjenengan nuntun kula,

lan ing pungkasané Panjenengan ngangkat kula ing kamulyan.

₂₅Ing swarga kula nduwèni sapa menèh kejaba Gusti?

Ing bumi kula ora mélik apa-apa kejaba mung Gusti.

₂₆Senajan daging lan atiku entèk, resik,

sak lawasé tetep Gusti Allah sing dadi gunung watuku lan panduman kula.

₂₇Awit sejatiné sapa sing adoh karo Gusti,

kuwi pada bakal tiba ing karusakan;

kabèh wong sing mlaku bédang karo ninggalké Gusti

wong kuwi mesti Gusti entèkké.

₂₈Nanging kula, kula seneng tyedak karo Gusti Allah;

Gusti Allah sing kula anggep dadi pengayoman kula,

supaya kula bisa tyerita kabèh penggawéané.